Strona Główna

Kontakt

Kancelaria Parafialna

Życie Parafialne

Wspólnoty Parafialne

Aktualności

Linki

Galeria

Ogłoszenia parafialne

Intencje Mszalne

Księga Gości

Historia

Kalendarium

Patron

Msze św. i nabożeństwa

SONDY

Historia

Kościół pw. św. Anny

Kościół poewangelicki, neogotycki, trójnawowy na planie krzyża greckiego. Budowę ukończono w 1907 r. wraz z pastorówką (dzisiejsze probostwo), a dom parafilany oddano do użytku w 1911 r. Kompleks został przejęty przez Kościół Katolicki w 1945 r., a w 1948 r. erygowano tu katolicką parafię pw. św. Anny.
Na uwagę zasługują polichromia i zdeponowany tutaj poliptyk autorstwa prof. W. Taranczewskiego, płaskorzeźby w drewnie autorstwa Cirillo dell'Antonio, wieczna lampa kuta w srebrze, chrzcielnica z brązu (XIX w.) wzorowana na gotyckiej z Bambergu, wierna kopia (XIX w.) żyrandola z XV w. z kościoła św. Wawrzyńca w Norymberdze, witraże braci Linnemann z Frankfurtu, poewangelicka postać Chrystusa na krzyżu, kopia twarzy św. Anny z obrazu Leonarda da Vinci (Kabciński), obraz Chrystusa Cierpiącego w srebrnych osłonach nieznanego autora z XVIII w. Kościół został zaprojektowany w berlińskiej pracowni Oskara Hossfelda. Zachwyca sklepienie kryształowe oraz liczne sklepienia gwiaździste i krzyżowo-żebrowe wsparte na potężnych 4 filarach.

H I S T O R I A K O Ś CI O Ł A

pw. św. Anny w Poznaniu:

24.07.1904. – Położenie kamienia węgielnego pod budowę świątyni ewangelickiej.

1904-1907 – Budowa kościoła.

15.03.1907. – Poświęcenie świątyni.

1907-1911. – Budowa pastorówki i budynków towarzyszących.

Luty 1945. – Przejęcie świątyni przez Kościół Katolicki.

1945-1948. – Kościół służy wiernym Parafii św. Michała Archanioła.

2.03.1948. – Arcybiskup Walenty Dymek eryguje Parafię św. Anny.

1.04.1948. – Par. św. Anny rozpoczyna własne życie duszpasterskie.

1953-1967 – Przebudowa i dostosowanie kościoła do wymogów liturgii katolickiej.

2.07.1988. – Władze państwowe przekazują Parafii rzymskokatolickiej św. Anny prawo własności do kościoła i obiektów towarzyszących wraz z gruntem.

Z dziejów wspólnoty ewangelickiej na Łazarzu

Ewangelicy na Łazarzu, w ostatnich latach zaboru pruskiego stanowiący ponad 30 proc. Jego mieszkańców, zaczęli się osiedlać w tym rejonie dopiero pod koniec XIX stulecia. W I poł. XIX wieku osada Św. Łazarz oraz sąsiedni Górczyn (włączony administracyjnie do Łazarza w 1896 roku) miały jeszcze wiejski charakter i zamieszkane były w większości przez ludność katolicką, w tym również pochodzenia niemieckiego. Opiekę duszpasterską nad protestantami zamieszkującymi poznańskie przedmieścia na zachód i południe od miasta sprawowali duchowni ewangeliccy z parafii św. Pawła. Brak świątyni ludności ewangelickiej miał bezpośredni wpływ na zamysł budowy kościoła. W grudniu 1901 roku Komitet Budowy Kościoła podjął pierwsze kroki celem realizacji budowy świątyni na Łazarzu. Trudności z uzyskaniem dotacji państwowych oraz kredytów sprawiły, że uroczystość położenia kamienia węgielnego odbyła się dopiero 24 lipca 1904 roku. Budowę kościoła zakończono w 1907 roku. Świątynia mogła pomieścić około tysiąca osób, w tym 300 na emporach.

Zamach w dniu otwarcia świątyni:

Finansowa zależność parafii od pruskich władz państwowych niekorzystnie wpłynęła na przebieg uroczystości związanych z poświęceniem nowego kościoła. Nie zważając na protesty rady parafialnej, oba równolegle budowane kościoły (na Łazarzu i na Wildzie) oddane zostały do użytku tego samego dnia, w piątek 15 marca 1907 roku. powód takiego spiętrzenia był prosty – książę Fryderyk Wilhelm, przedstawiciel patronki budowy, cesarzowej Augusty Wiktorii, nie miał czasu na dwukrotny przyjazd do Poznania. Spowodowało to znaczne skrócenie uroczystości, łącznie z drobiazgowym określeniem długości przemówień, liturgii i kazania. Nie zabrakło również wątku kryminalnego, w dniu poświęcenia, wczesnym rankiem, dokonujący ostatnich oględzin świątyni pastor Theobald Schatz z Żabikowa odkrył tuż nad krzesłem, na którym miał zasiąść książę, podejrzane wybrzuszenie dywanu. Po dokładnym sprawdzeniu okazało się, iż był to potężny gwóźdź używany do robót dekarskich skierowany ostrzem w górę (wersja o nożu nie znajduje potwierdzenia w źródłach). Zamach został udaremniony, a pastor Markus Herzka nakazał zachować to zdarzenie w tajemnicy, co ujawnił dopiero 25 lat później jego następca, pastor Arthur Rhode.

Z historii Kościoła i parafii św. Anny

Ewangelicka parafia Chrystusa na Łazarzu przestała istnieć w styczniu 1945 roku, po ucieczce większości Niemców, w tym duchownych Kościoła ewangelicko-unijnego. Arthur Rhode, związany przez cały niemalże okres istnienia wspólnoty ewangelickiej Chrystusa na Łazarzu, po zakończeniu wojny zamieszkał w Niemczech, gdzie zmarł w 1967 w Woltorf (dzisiejsza Saksonia). W lutym 1945 roku świątynia została przejęta przez Kościół katolicki. W tym czasie służyła także w latach 1945-1948 wiernym parafii św. Michała Archanioła w Poznaniu. Dnia 1 kwietnia 1948 roku wszedł w życie dekret erekcyjny ks. arcybiskupa Walentego Dymka ustanawiający parafię św. Anny.

Zespół malowideł ściennych autorstwa prof. Wacława Taranczewskiego wraz z zespołem (Halina Bajońska, Ewa Czeczot - Werc, Wacław Twarowski), znajdujących się w prezbiterium kościoła, 1956 r., polichromia wykonana techniką tempery, kwatery o wymiarach 113 x 156 cm (8 kwater), 113 x 180 cm (8 kwater):

1. Św. Joachim rozdaje ubogim trzodę

2. Anioł zwiastujący św. Annie narodziny Maryi

3. Św. Joachim modli się 40 dni na pustyni

4. Anioł zwiastuje św. Joachimowi narodziny Maryi

5. Spotkanie przy Złotej Bramie

6. Narodziny Maryi

7. Ofiarowanie Maryi w świątyni

8. Św. Józef prosi o rękę Maryi

9. Zaślubiny Maryi z Józefem

10. Zwiastowanie

11. Narodziny Chrystusa i Pokłon pasterzy

12. Ofiarowanie Chrystusa w świątyni

13. Pokłon Trzech Króli

14. Ucieczka do Egiptu

15. Rzeź niewiniątek

16. Dwunastoletni Jezus nauczający w świątyni.

Kapłani pochodzący z parafii (rok święceń):

ks. Bernard Czajka (1950, +1993).

ks. Wacław Szymczak (1953, +1971)

ks. Zdzisław Bernat (1957, +1994)

ks. Mirosław Łaciński (1957)

ks. Zbigniew Rapior (1969, +1992)

ks. Andrzej Dolski (1974)

ks. Paweł Czyż (1980)

ks. Maksymilian Kamza (1986)

ks. Andrzej Kruś (1988)

ks. Paweł Kamza (1989)

ks. Tomasz Szymkowiak (1991)

ks. Piotr Świerczyński (2002)

ks. Marek Nowak (2021)

Posługę proboszcza parafii św. Anny pełnili kolejno:

ks. Tadeusz Nowakowski (1948 - zm. 18.03.1958).

ks. Julian Walter (1958 - zm. 26.11.1973),

ks. Stanisław Bielski (1973 - zm. 5.10.1974),

ks. Antoni Ważbiński (1974 - 1988, zm. 28.03.2015),

ks. Tadeusz Piłaciński (1988 - 1989, zm. 9.06.2014),

ks. Franciszek Ryba (1989 - 2006),

ks. Paweł Minta (2006 - 30.06.2010),

ks. Marek Balcer (1.07.2010 - nadal).

Kapłani : wikariusze, kapelani i rezydenci, którzy pracowali w naszej parafii:

ks. Jan Nowacki - (1950-1956) - kapelan kliniki

ks. Henryk Kaliszan - (1.06.1948 – 14.11.1948)

ks. Ewaryst Michał Machnikowski - (1948-1949)

ks. Jan Pohl - (5.11.1948-30.06.1952)

ks. Edward Tomaszewski - (1.07.1952-30.06.1953)

ks. Tadeusz Malczewski - (1.07.1953-30.10.1954)

ks. Tadeusz Wojda - (1.08.1953-30.11.1956)

ks. Lech Kierojczyk - (1.11.1954-30.06.1955)

ks. Stanisław Zamorski - (1955-1958)

ks. Zygmunt Jóźwiak - (1.12.1956-14.07.1959)

ks. Jarosław Kaszyński - (17.03.1958-30.06.1958)

ks. Józef Sikorski – (1.07.1958-15.09.1958)

ks. Jan Kajetańczyk - (1.08.1958-2.12.1963)

ks. Tadeusz Piaczyński - (15.07.1959-30.06.1961)

ks. Stanisław Walkowiak – (1.09.1959-20.09.1959)

ks. Andrzej Kubera - (28.08.1959-31.08.1962) salezjanin

ks. Mirosław Partyka (1959-1960) na praktyce

ks. Jan Nowiński - (31.11.1960-31.05.1961) chrystusowiec

ks. Benedykt Berkowski - (lipiec i sierpień 1961) zastępstwo wakacyjne

ks. Jerzy Ponicki - (1957-1961) - kapelan kliniki

ks. Leon Bałoniak - (1.07.1961-30.06.1966)

ks. Stanisław Wiera - (1.09.1962-31.07.1966) salezjanin

ks. Remigiusz Pieprzyk - (23.11.1963-30.06.1965)

ks. Władysław Łuczak - (1.07.1965-4.12.1974)

ks. Marian Cynka - (15.06.-31.08.1962, lipiec 1966, sierpień1969)

ks. Aleksander Rawecki – (1.07.1966-1974)

ks. Kazimierz Jurga - (1.08.1966-1972)

ks. Andrzej Sparty - (1.09.1974-14.12.1974)

ks. Zdzisław Sobierajski - (1973-31.01.1977)

ks. Zdzisław Potrawiak - (15.12.1974-20.06.1977)

ks. Czesław Zaradniak - (15.06.1975-30.09.1979)

ks. Edward Przybylak - (21.06.1977-30.06.1983)

ks. Edmund Ławniczak - (1.10.1979-30.09.1980)

ks. Zbigniew Orłowski - (1.10.1980-4.07.1983)

ks. Tadeusz Borowczyk - (9.07.1983-14.09.1984)

ks. Ireneusz Szwarc - (1.07.1983-30.06.1988)

ks. Dariusz Kmieciak - (15.09.1984-1.07.1990)

ks. Janusz Grześkowiak - (1.07.1988-30.06.1990)

ks. Krzysztof Mizerski - (1.07.1990-30.06.1993)

ks. Benedykt Glinkowski - (1.07.1990-30.06.1993)

ks. Roman Gajewski - (1.07.1992-30.06.1995)

ks. Sławomir Andrée - (1.07.1993-24.08.1998)

ks. Przemysław Kujawa - (1.07.1995-30.06.1999)

ks. Marian Antoniewicz - (25.08.1998-2001)

ks. Marian Brdyś - (25.08.1999-30.06.2003)

ks. Piotr Stróżyk - (1.07.2001-30.06.2005)

ks. Paweł Kujawa - (1.07.2003-30.06.2008)

ks. Piotr Marchwicki (2005) - salezjanin

ks. Sławomir Kęszka - (1.09.2007-2007) - do pomocy z Kalisza

ks. Radosław Błaszczyk - (1.07.2007-30.08.2011) - salezjanin

ks. Artur Filipiak - (15.08.2007-24.08.2008) - rezydent

ks. Mirosław Tykfer - (25.08.2008-24.08.2009)

ks. Tomasz Woźniak - (25.08.2008-24.08.2013)

ks. Artur Andrzejewski - (25.08.2009-25.08.2011)

ks. Piotr Drapiewski - (1.09.2011-30.08.2016) - salezjanin

ks. Tomasz Ren - (25.08.2011-24.08.2015) - rezydent

ks. Waldemar Szkudlarek - (24.08.2013-31.08.2014)

ks. Michał Nowacki - (1.09.2014-25.08.2018)

ks. dr Marcin Czujek - (28.08.2015 - 24.08.2019) – rezydent.

ks. Łukasz Łukasik - (25.08.2018 - 15.11.2018)

ks. Tomasz Matuszak - (15.11.2018 - nadal)

ks. Tadeusz Magas - (1.07.2019 - nadal) - rezydent